Historia pewnej miłości

Niedaleko dużej Łodzi

Mieszka sobie cud dziewczyna -

Gwiazdka - co na niebo wschodzi,

To jest właśnie Ewelina.

    W Łodzi samej, gdzieś na Chojnach,

    Chłopak pewny ma scenariusz.

    Miłość jego jest dozgonna.

    To jest właśnie nasz Arkadiusz.

Kiedy Oni się poznali,

Było to już dosyć dawno,

Wnet się w sobie zakochali:

On kawaler – Ona panną.

    Zaręczyny w Zakopanem,

    Klęknął wtedy na kolanie.

    Bukiet róż z pierścionkiem razem

    Na Rusinowej Polanie.

Wielka miłość między nimi:

On ją kocha do szaleństwa!

Ona żyje uczuciami;

Wplata w związek słońca mnóstwa.

    Piękne chwile szybko płyną,

    A tradycja młodym każe,

    By nie było czyjąś winą,

    Stanąć wreszcie przed Ołtarzem.

Ceremonia jest już blisko,

Będzie w nadchodzącym lipcu.

Ona zmieni swe nazwisko

U Teresy na kobiercu.

    Wpisani w kościoła księgi

    Będą nosić złote krążki,

    By z małżeńskiej tej przysięgi

    Dać rodziny swej zalążki.